De wegrit van de Wereldkampioenschappen wielrennen is vaak een uithoudingsrace vanwege de grote afstand. Dit was wederom het geval vandaag in Toscana, niet alleen vanwege de aftsand maar ook vanwege de regen die vandaag vrijwel tijdens de volledige race aanwezig was. Een kopgroep van 5 renners luisterde de wedstrijd vandaag op maar op 2 rondjes van de finish werden de laatste overblijvers van deze groep teruggepakt en kon de wedstrijd dus opnieuw beginnen ... met een behoorlijk uitgedund peloton echter, vanwege de vermoeidheid, valpartijen en het slechte weer. In de finale zagen we 4 sterker renners aan kop, met Joaquim Rodriguez en Alejandro Valverde voor Spanje, de Portugese renner Rui Costa en de Italiaan Vincenzo Nibali. Joaquim Rodriguez leek de sterkste van deze 4 renners aan kop maar met de juiste tactiek wist Rui Costa er uiteindelijk vandoor te gaan me tde titel van Wereldkampioen 2013!
LEES VERDER NA DEZE ADVERTENTIE
De samenvatting van de rit in lijn van de Wereldkampioenschappen wegwielrennen 2013
De rit in lijn heren elite van de Wereldkampioenschappen wegwielrennen 2013 vond plaats tussen Lucca en Firenze onder een grijze lucht en stromende regen.Met een deel in lijn en 10 rondjes op het circuit rondom Firenze, hadden de 208 renners die verschenen aan de start van deze wedstrijd 272,26 kilometers af te leggen (bekijk het parcours) voordat duidelijk werd wie het komende jaar de regenboogtrui mag dragen!
Al snel na de start probeerden verschillende renners er van door te gaan maar het was wachten op de aanval van Rafaâ Chtioui (Tunesië) en de Pool Bartosz Huzarski voor de vorming van de kopgroep van de dag, aangezien deze twee renners gezelschap kregen van de Oostenrijker Matthias Brändle, de Tsjech Jan Barta en de jongste renner in de wedstrijd, de Venezuelaan Yonder Godoy. Deze 5 renners sloegen al snel een behoorlijk gat en achter hen was het met name de Britse ploeg die het werk deed, onder anderen met Mark Cavendish. Ondanks deze inspanningen liep de voorsprong eerst op tot 8'02" na 54 kilometer voordat deze weer iets terugzakte. Maar op zo'n twintig kilometer voor het binnenrijden op het circuit ging de voorsprong weer omhoog naar zijn maximale waarde van 8'35" terwijl de weersomstandigheden nog slechter werden:
Espectaculares las condiciones meteorológicas del Mundial #Toscana2013 ¡Así llega la fuga a las calles de Florencia! pic.twitter.com/CNL0QJTRDf
— Zona Matxin (@ZONAMATXIN) September 29, 2013
Bij de eerste doorkomst over de finishlijn, toen de renners nog 165,7 kilometer af te leggen hadden op een circuit waar ze 10 rondjes op reden, was de voorsprong van de kopgroep van 5 renners nog altijd 7'46" en werd de Britse ploeg afgelost door de Italiaanse renners aan kop van het peloton.
In de tweede klim van het circuit (het circuit bevatte een klim van 4,37 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 5,2% en een helling van 600 meter van 10,2%), kort en steil, verloor de kopgroep tijdelijk één van de renners, Jan Barta, maar hij kwam uiteindelijk weer terug bij de groep. Na de tweede doorkomst over de finish moesten Mark Cavendish en Bradley Wiggins boeten voor hun inspanningen aan kop van het peloton en verlieten zij de wedstrijd.
Bartos Huzarski was de volgende renner die het contact met de kopgroep verloor, ditmaal vanwege een mechanisch probleem, maar ook hij kwam weer terug in de groep.
De regen en de natte gladde wegen leiden tot verschillende valpartijen en vanwege deze valpartijen en de weersomstanidgheden die de renners niet echt op hun gemak stelden, bleef nog maar net iets meer dan de helft van het peloton over met nog iets meer dan 7 rondjes te gaan.
In de Via Salviata (de korte steile klim) zorgt de Italiaanse ploeg ervoor dat de eerste helft van het peloton uit elkaar getrokken wordt en op deze manier gaat een groep van 13 renners er van door: Diego Ulissi, Vincenzo Nibali, Michele Scarponi, Luca Paolini, Filippo Pozzato en Rinaldo Nocentini voor Italië, Wilco Kelderman en Bauke Mollema voor Nederland, de winnaar van vorig jaar Philippe Gilbert voor België, Andriy Grivko (Oekraïne), de Zwitserse renners Fabian Cancellara en Gregory Rast en Carlos Betancur voor Colombia. Na een nieuwe doorkomst over de finishlijn krijgt deze groep wederom gezelschap van een deel van het peloton en wordt zo een groep van 54 renners gevormd die de 5 renners aan kop achtervolgen. Met deze samenvoeging heeft de Spaanse ploeg ook weer 5 renners vooraan: Alberto Contador, Luis Léon Sanchez, Alejandro Valverde, Joaquim Rodriguez en Daniel Moreno.
Met iets minder dan 110 kilometer te gaan besluiten Rafaâ Chtioui, één van de initiatiefnemers van deze aanval, en Matthias Brändle zich terig te laten zakken en hierdoor rijdt een trio aan kop, met een voorsprong van iets minder dan 2 minuten.
In de 5de ronde verliest de kopgroep ook Yonder Godoy en blijven dus alleen Jan Barta en Bartosz Huzarski aan de leiding, met een voorsprong van 3'25" op het peloton bij de 5de doorkomst over de finishlijn.
In de volgende ronde, als de voorsprong terug is gelopen naar 2 minuten, zetten Wilco Kelderman (Nederland) en Georg Preidler (Oostenrijk) de achtervolging van het leidersduo in, net als Cyril Gautier (Frankrijk) vlak daarachter, en hij krijgt even later gezelschap van Giovanni Visconti (Italië).
Op 3 rondjes van de finish heeft het leidersduo nog 17 seconden voorsprong op het duo Kelderman en Preidler, 32 op het duo Gautier en Visconti en 1'44" op het sterk uitgedunde peloton. In dit rondje op het circuit komen Gautier en Visconti terug uit bij Kelderman en Preidler terwijl Bartosz Huzarski aanvalt in de klim naar Fievole en zo alleen aan de leiding komt. Jan Barta wordt al snel teruggepakt door Giovanni Visconti die aanviel vanuit de achtervolgingsgroep en onderaan de afdaling komt de Italiaanse renner terug uit bij de Poolse renner aan kop van de wedstrijd, wetende dat Huzarski al de hele dag vooruit reed ... en dit nieuwe leidersduo komt over de finishlijn op 2 rondjes van de finish met een voorsprong van 1'09" op het peloton.
Met iets minder dan 35 kilometer te gaan, zet Darwin Atapuma (Colombia) de achtervolging in aan de kop van het peloton en dankzij hem loopt de voorsprong snel terug en het leidersduo wordt uiteindelijk teruggepakt in de voorlaatste klim richting Fiesole.
Vanuit deze groep, op 21,6 km van de finish, valt de Franse renner Romain Bardet aan, bovenop de Via Salvati, maar Scarponi laat hem niet gaan en brengt het peloton terug bij de renner in het blauw.
In de afdaling weet Joaquim Rodriguez weg te rijden van Nibali. Achter Rodriguez komen Rui Costa en Alejandro Valverde dan terug bij Vincenzo Nibali en in de klim van de Via Salviata komen deze 3 renners weer terug bij Rodriguez en hebben we dus 4 renners aan kop met slechts een paar kilometers te gaan. Rodriguez geeft echter de hoop op de regenboogtrui nog niet op en valt nog eens aan, terwijl Rui Costa de achtervolging in zet. Dit duo kijkt naar elkaar in de laatste 250 meters en Rui Costa pakt uiteindelijk de overwinning in de sprint! Rui Costa wordt hiermee de eerste Portugese renner die de regenboogtrui draagt ...
Het klassement van de rit in lijn heren elite van de Wereldkampioenschappen wegwielrennen 2013
Hieronder vindt u de top 10 van de Wereldkampioenschappen 2013:2/ Joaquim Rodriguez (Spain)
3/ Alejandro Valverde (Spain) - +0'17"
4/ Vincenzo Nibali (Italy)
5/ Andriy Grivko (Ukraine) - +0'31"
6/ Peter Sagan (Slovakia) - +0'34"
7/ Simon Clarke (Australia)
8/ Maxim Iglinskiy (Kazakhstan)
9/ Philippe Gilbert (Belgium)
10/ Fabian Cancellara (Switzerland)
Voor de andere wedstrijden van de Wereldkampioenschappen vindt u de resultaten en videosamenvattingen in de kalender Wereldkampioenschappen 2013 van interactieve UCI wielerkalender.
Vond u dit artikel interessant? Laat het uw vrienden op Facebook weten door op de buttons hieronder te klikken!
5 reacties | 30490x bekeken
dit artikel is geplaatst in: Wereldkampioenschappen Toscane 2013
door Bernard over 
door Stuart over 
door Kiera over
Rui Costa va payer un jour d'avoir couru comme un rat.
Je vous invite à lire l'excellent billet de Philippe Brunel dans l'équipe d'aujourd'hui.
Le plus fort c'était certainement Nibali. Quant à Rodriguez il peut avoir des regrets. Valverde a couru en Movistar et non en Espagnol.
A quand le championnat du monde disputé par équipes demarques!!
Bonjour Pierre, j'espère que le championnat du monde ne sera jamais disputé par équipe de marque. Il reste une exception dans l'année et c'est très bien comme ça.
Concernant Rui Costa, c'est vraiment un coureur que je n'ai jamais aimé. Quand j'ai vu partir Rodriguez et Nibali, j'étais content, j'aime bien ces 2 coureurs. Mais de là à dire qu'il a couru comme un rat, c'est n'importe quoi.Il était le moins fort des 4. Il ne roule pas avec Nibali, car il devait déjà être content de jouer une médaille. Finalement, une fois les difficultés passées, il voit une opportunité d'attaquer, il la saisie et l'emporte, bravo à lui.
Celui qui a couru comme un rat, c'est Valverde, ça a du chauffer dans l'équipe espagnole après la course.
Concernant les Français, ils sont à leur place sur une course de 270km, mais le potentiel est là.
Comme convenu, le parcours était bien moins difficile qu'annoncé (encore une quarantaine de coureurs à 1 tour de l'arrivée), c'est le mauvais temps qui a durci la course.
Enfin, le CLM par équipe de marque n'a vraiment rien à faire aux mondiaux, je le remplacerais par une course en relais comme cela existe en VTT.
Le Samedi : 3 féminines + une junior. Chacune fait 3 tours en passant le relais à la fin de chaque tour.
Le Dimanche : 4 élites masculins + 2 espoirs + 1 junior. Chacun fait 3 ours en passant le relais à la fin de chaque tour.
Et on garde le même calendrier pour la semaine suivante.
Bonjour,
Pierre, je rejoints l'avis d'Olivier, Rui Costa n'est pas un coureur particulièrement appréciable, mais il a fait sa course : pourquoi rouler alors que toute la pression est sur Nibali et que l'Espagne est surreprésentée ?
Le parcours m'a également déçu : Fiesole, côté plus pentu que sur le Giro, mais pas assez sélectif et trop large ; via Salvati, légèrement trop courte. Ce sont le temps et la distance qui ont joué. En tout cas, je pense que l'équipe de France a fait une erreur en envoyant des purs grimpeurs, ce sont les qualités de coureurs de classiques qui ont permis au 20 premiers d'être devant.
J'espère que Ponferrada l'année prochaine offrira un parcours plus propice aux grimpeurs (ce serait dommage d'offrir un tracé trop peu sélectif alors que certaines côtes pourraient faire mal dans le coin), avant deux éditions qui devraient être propices aux sprinteurs.
Bonjour Aurélien,
malheureusement, l'an prochain, le parcours ne serait toujours pas pour les vrais grimpeurs. On aura un circuit de 20km, avec 7 km de plat, puis une 1ère montée de 5km avec des pourcentages de plus en plus faibles (5.2% - 5.1% - 3.7% - 2.7% - 0.4%). On a ensuite 2km de descente et de plat pour aller au pied de la 2ème bosse, 1.2km à 5.8%, et on finit par une descente et un km de plat.
Ce devrait être plus roulant que cette année.
Infos recueillies ici :
http://gpcanaldecastilla.wordpress.com/2011/11/23/los-circuitos-del-mundial-ponferrada-2014-circuito-de-ruta/
Merci Olivier pour ces infos.
J'espérais la bosse d'Onamio sur le parcours au moins (1.2 km à 11%), après la montée de Montearenas, et pourquoi pas suivie de celle de Lombillo de los Barrios (2.6 km à 8.85%) pour un tour de 26.85 km (et 630m de dénivelé) en utilisant la via Castillo comme zone d'arrivée, et non pas le complexe sportif.
Je ne comprend pas comment, avec ce qui entoure la ville, les organisateurs ont choisi que ces bosses peut intéressantes.